والین یکی از بیست اسید آمینه‌ی اصلی یاخته‌های زنده است. والین با ساختار شیمیایی HOOCCH(NH2)CH(CH3)2 یکی از سه نوع آمینواسیدهای شاخه دار می‌باشد که برای نخستین بار در سال ۱۹۰۱ توسط Emil fischer آلمانی از هیدرولیز پروتئین و تجزیه از کازئین شناسایی شد. والین یک آمینو اسید غیر قطبی و آب گریز می‌باشد. به همین دلیل در ساختار هموگلوبین گلوتامیک اسید آب دوست جایگزین این آمینو اسید شده تا گلبول‌های قرمز دچار لختگی نشوند. کدون‌های این آمینو اسید GUU,GUC,GUA,GUG می‌باشد.
مسیرهای سوخت و ساز
والین، مانند سایر اسیدهای آمینه زنجیره‌ای شاخه‌دار، توسط گیاهان تولید می‌شود، اما توسط حیوانات نیست. بنابراین یک اسید آمینه اساسی در حیوانات است و باید در رژیم غذایی حضور داشته باشد. انسان‌های بزرگسال روزانه به حدود ۴ میلی‌گرم بر کیلوگرم وزن بدن نیاز دارند. از طریق چند مرحله که از اسید پیرویویک شروع می‌شود، در گیاهان و باکتری‌ها سنتز می‌شود. بخش اولیه مسیر نیز به لوسین منتهی می‌شود.
